Człowiek ostatniej szansy

Kto jest tytułowym „Człowiekiem ostatniej szansy”? Komisarz Nawrocki, któremu powierzono rozwikłanie sprawy międzynarodowych morderstw antykwariuszy? (W dodatku Nawrocki koordynuje te sprawę w ramach UE.) Czy może morderca, który w imię obrony chorej ideologii, musi wykonać swój plan?
Tak czy inaczej, Klejnocki wykorzystuje wątek kradzieży z Biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego starodruków i wokół niego buduje egzotyczny motyw zbrodni.
Początkowo nic się nie zgadza. Policjanci z Londynu i Szwecji nie znajdują ani mordercy, ani motywu. Jedynie pocięte mieczem ciała antykwariuszy. Nie łączą też tych morderstw ze sobą. Dopiero Nawrocki doszukuje się wspólnego mianownika między czterema już zabójstwami, jak się okazuje popełnionymi w ten sam sposób.
Zanim jednak polska policja ogłosi zwycięstwo, Nawrocki zostanie szefem 3-osobowej grupy specjalnej, w którym odnajdziemy znanego już z poprzedniej powieści policjanta Mirka oraz „gromowca”, który ze względu na kontuzję musiał pożegnać się ze swoją formacją. Wszyscy trzej uzupełnią się doskonale, a przeżywający małżeńskie frustracje Nawrocki znajdzie zajęcie dla swoich szarych komórek i brawurowo rozwikła zagadkę.
W przypadku kryminałów nie zdradza się zbyt wiele, dlatego powiem tylko Państwu, że wątek samurajski poprowadzony jest zręcznie i daje dużo przyjemności czytającemu, a komisarz Nawrocki jest bohaterem na miarę naszych czasów - nie ma żadnych kompleksów w kontaktach z unijnymi kolegami po fachu, porozumiewa się bez problemu w obcych językach i najlepiej kojarzy fakty.
W sumie – dobra powieść kryminalna, napisana świetnym językiem, z inteligentnymi wstawkami takich bohaterów, jak: sam Klejnocki, Krajewski, Czubaj i Miłoszowski. Kto czyta kryminały, wie o co chodzi. Polecam.

Jarosław Klejnocki, Człowiek ostatniej szansy, Wydawnictwo Literackie, cena 38 zł.