Bielawa: Beztorskie dzieciństwo burmistrza: Mazury i wędka

Jednak wspomnienie, które najbardziej utkwiło mi w pamięci z rybami ma niewiele wspólnego, raczej z laniem, jakie dostałem od taty. Miałam 9 lat i wraz z kuzynem postanowiliśmy wdrapać się na dach naszego domu. Weszliśmy na komórkę, z komórki na dach i dalej pełzając po spadzistym dachu na sam czubek. Usiedliśmy okrakiem obok komina i udawaliśmy, ze jeździmy na kucyku. Naszą zabawę zepsuł tata, który wrócił do domu i kiedy nas zobaczył zbladł. Nie krzyczał, tylko poprosił grzecznie byśmy ostrożnie zeszli na dół. Na dole nie było już jednak już tak wesoło.