Bogactwa spod ziemi

Najstarsze informacje o górnictwie na ziemiach polskich posiadamy już ze Średniowiecza. Pochodząca z 1136 r. wzmianka informuje nas o wydobyciu srebra w tajemniczej miejscowości Zuersow pod Bytomiem (istnieją domysły, że może chodzić o Chorzów). W XIII wieku właśnie w okolicy Bytomia i Reptów rozwija się górnictwo srebra i ołowiu, a złoto i/lub srebro wydobywa się w rejonie Złotoryi, Lwówka, Legnicy, Złotego Stoku, Srebrnej Góry, Zlatych Hor i Beneszowa. Być może już w XIV, a na pewno w XV wieku rozpoczyna się na Śląsku eksploatacja złóż węgla kamiennego (istnieje wzmianka o kopalni w Zaciszu pod Nową Rudą z 1478 r.) W roku 1528 książę opolsko-raciborski ogłosił „Porządek górny”, czyli składający się z 78 artykułów akt prawny regulujący sposoby wydobycia, prawa oraz obowiązki kierownictwa kopalń, czas pracy (wynosił on 12 godzin) i wynagrodzenie górników; przewidywał też stworzenie kasy chorych. W 1565 roku w Złotym Stoku wskutek zawalenia się szybu zginęło aż 59 górników. Przez kilkaset lat (aż do XIX wieku) była to najtragiczniejsza na Śląsku górnicza katastrofa.