Gość spotkania: PROFESOR PAWEŁ LAMPE

(rocznik 1947) Jeszcze jako dziecko chciał być księdzem, a potem architektem. Na szczęście dla pacjentów wybrał
medycynę.

Jest specjalistą chirurgiem, kierownikiem Kliniki Chirurgii Przewodu Pokarmowego Śląskiej Akademii Medycznej w Centralnym Szpitalu Klinicznym w Katowicach
Całą swoją karierę związał ze Śląską Akademią Medyczną: w 1972 roku uzyskał dyplom lekarza na Wydziale Lekarskim, a 7 lat później tytuł doktora. W 1989 roku habilitował się, zaś w 1993 roku był już profesorem nadzwyczajnym, a w 1999 roku – profesorem tytularnym. Posiada I i II stopień specjalizacji w zakresie chirurgii ogólnej. W latach 1972-1974 był asystentem w Katedrze i Klinice Chirurgii Klatki Piersiowej w Zabrzu, a od 1974 roku pracuje w Katedrze i Klinice Chirurgii Przewodu Pokarmowego w Katowicach. Ukończył kursy chirurgii laparaskopowej w Warszawie oraz chirurgii laparoskopowej przewodu pokarmowego, dróg żółciowych i trzustki w European School of Telesurgery w Strasburgu (Francja). Jest członkiem Rady Wydziału, wiceprzewodniczącym Sekcji Uczelni Medycznych Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, członkiem kolegium redakcyjnego „Polskiego Przeglądu Chirurgicznego” i „Proktologii”. Udziela się również naukowo – jest członkiem Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Towarzystwa Chirurgów Polskich, Polskiego Towarzystwa Gastroenterologicznego, European Association for Tissue Banking (EATB) i European Association for Endoscopic Sugery (EAES). Ma na swoim koncie mnóstwo publikacji naukowych.

Wśród tak licznych obowiązków nie znajduje już wolnego czasu dla siebie. Żona Anna jest plastykiem, a córka Natalia jest gimnazjalistką i pilnie uczy się języka francuskiego.
Prof. Pawła Lampe kieruje się zasadą, która brzmi: „Leczenie nie powinno być straszniejsze niż sama choroba”. Ma jeszcze jedną: „Chorób niestety starczy dla wszystkich”. W Klinice, którą kieruje, wraz z zespołem podejmuje się wykonania najtrudniejszych operacji. Zachęca młodszych kolegów do nauki, a swoją wiedzą i doświadczeniem chętnie dzieli się z innymi. Chyba nikt z taką klasą jak on nie potrafi opowiadać o chorobach przewodu pokarmowego. Dla niego to poezja medycyny.