Kalendarium

1336 Książę Bolko II ziębicki uznaje się za czeskiego lennika. Po śmierci księcia Leszka raciborskiego władzę nad jego księstwem obejmują – z nadania króla Jana Luksemburskiego – Przemyślidzi opawscy.

1339 Król polski Kazimierz Wielki potwierdza (aktem krakowskim) zrzeczenie się zwierzchnictwa nad większością księstw śląskich. Akt nie obejmuje księstwa świdnickiego, jaworskiego, ziębickiego i nyskiego.

1340 Kazimierz Wielki zamyka przed kupcami z Wrocławia szlak handlowy łączący ziemie śląskie z Rusią.

1341–42 Kazimierz Wielki tytułem zastawu uzyskuje na kilkanaście lat Wołczyn, Kluczbork, Byczynę i Namysłów.

1343 Przyłączenie Wschowy do księstwa głogowskiego.

1345 Kazimierz Wielki otwiera szlak handlowy wiodący przez Polskę na Ruś przed kupcami ze Świdnicy.

1345–48 Wojna polsko-czeska. Początkowo Czesi atakują księstwo świdnickie, Polacy księstwo opawsko-raciborskie. Czeska wyprawa na Kraków. Dalsze działania wojenne toczą się również w rejonie Wrocławia i na pograniczu Wielkopolski. Pokój w Namysłowie uznaje status quo.

1348 Król Czech Karol IV Luksemburski inkorporuje do korony czeskiej Śląsk (poza księstwem świdnickim), ziemie łodzką, księstwo opawsko-raciborskie, Łużyce.

1354/55-69 Podział księstwa bytomsko-kozielskiego (po śmierci księcia Bolesława) pomiędzy książąt oleśnickich i bytomskich. W 1369 Piastowie oleśniccy uzyskują północną część księstwa (z połowa Bytomia), cieszyńscy zaś część południową.

1356 Kazimierz Wielki zrzeka się praw do księstwa jaworsko-świdnickiego, Byczyny i Kluczborka (w odpowiedzi na rezygnację Karola IV z roszczeń do księstwa płockiego).

1358 Na tron cieszyński wstępuje Przemysław Noszak. Podczas swego długiego panowania (do 1410) opanowuje on także księstwo oświęcimskie oraz część bytomskiego i głogowskiego, a ponadto (tytułem zastawu) Lubliniec, Olesno i Gorzów Śląski.

1364/65 Karol IV nie uzyskuje zgody papieża na włączenie biskupstwa wrocławskiego do archidiecezji praskiej.

1368 Umiera książę świdnicki Bolko Mały – ostatni niezależny od Czech Piast śląski.

1372 Król Polski Ludwik Węgierski w imieniu własnym i swoich następców zobowiązuje się nie wysuwać roszczeń do Śląska (Karol IV w zamian obiecuje nie wysuwać roszczeń w stosunku do Polski).

1380–82 Wrocław obłożony klątwą biskupią w następstwie skonfiskowania przez władze miejskie piwa należącego do wrocławskiego kanonika.

1387 Utworzenie związku książąt śląskich, mającego stać na straży pokoju i bezpieczeństwa wewnętrznego na Śląsku.

1391 Książę raciborski Jan III Żelazny przekazuje diecezji krakowskiej – w charakterze rekompensaty dla biskupa krakowskiego za zniszczenie wsi w kasztelanii sławkowskiej – Chełm Śl., Imielin oraz Kosztowy.

1391–96 Wojna Polski z księciem Władysławem Opolczykiem. Polacy zdobywają Olesno, Lubliniec i Gorzów Śląski.

1392 Po śmierci księżnej Agnieszki, wdowy po Bolku Małym, księstwo świdnickie zostaje ostatecznie podporządkowane Czechom.

1397 Pierwsza wzmianka o Kuźnicy Boguckiej, czyli terenie dzisiejszych Katowic.

1402 Na Śląsku powstaje powszechny związek książąt, rycerstwa i miast, popierający Wacława IV, więzionego przez Zygmunta Luksemburskiego. Inne cele związku są podobne jak tego założonego w roku 1387.

1409–11 Wojna polsko-krzyżacka. Większość książąt śląskich pozostaje neutralna. Po stronie krzyżaków walczy Konrad Biały oleśnicki (pod Grunwaldem trafia do niewoli).

1414 W walkach polsko-krzyżackich część książąt śląskich walczy po stronie polskiej.

1418 Bunt pospólstwa wrocławskiego przeciw władzom miejskim.

1419 Początek wojen husyckich.

1420 Rozprawa króla Zygmunta Luksemburskiego z wrocławskimi buntownikami z 1418 r. Stracenie we Wrocławiu Czecha Jana Krasy pod zarzutem husytyzmu.

1421 Podczas zjazdu w Grodkowie książęta śląscy decydują się wesprzeć Zygmunta Luksemburskiego w walce z husytami. Husyci proponują Jagielle tron czeski.

1422 Zygmunt Luksemburski mianuje biskupa wrocławskiego Konrada V (Piasta oleśnickiego) starostą śląskim.

1423 Większość książąt śląskich wspiera Zakon Krzyżacki w wojnie z Polską.

1424 Zarządzenie Zygmunta Luksemburskiego zakazujące mieszczanom śląskim handlu z husytami, a nakazujące ich zatrzymywanie i uśmiercanie.

1425 Atak husytów na ziemię kłodzką. Zniszczenie Radkowa.

1426/27 Kolejne najazdy husytów na Śląsk – zniszczenie m.in. Lubania i Złotoryi.

1428 Na Śląsk wkracza husycka armia Prokopa Gołego. Klęska wojsk Konrada Oleśnickiego pod Nysą. Husytom poddają się m.in. Otmuchów, Brzeg, Strzelin, Chojnów i Środa. Wiele innych zamków i miast (poza najsilniej ufortyfikowanymi, np. Wrocławiem, Nysą, Świdnicą, Legnicą i Kłodzkiem) zostaje złupionych i spalonych. Niektórzy książęta paktują z husytami i wykupują swe księstwa od spustoszenia, a nawet przyłączają się do husytów, akceptując tzw. artykuły praskie (Bolesław V opolski, Bernard niemodliński). W przegranej bitwie pod Starym Wielisławiem ginie książę Jan ziębicki.

1429-33 Na Śląsku trwają przewlekłe, okrutne i katastrofalnie wyniszczające kraj walki katolicko-husyckie.

1430 Napad rabusiów na Jasną Górę (nie byli oni husytami!).

1433 Upadają ostatnie placówki husyckie na Śląsku (wciąż sprzyjającą im enklawą pozostają posiadłości Bolesława opolskiego).

1435 Biskup Konrad oleśnicki wydaje dokument zakazujący w swej diecezji nadawania prebend osobom spoza Śląska.

1438 Po śmierci Zygmunta Luksemburskiego (1437) na Śląsk wkracza wyprawa polska. Część książąt składa hołd lenny Kazimierzowi Jagiellończykowi, z zastrzeżeniem, iż pozostaje on w mocy, o ile Kazimierz zostanie królem Czech. Jednak w rywalizacji o ten tytuł ubiega Kazimierza Albrecht Habsburg, któremu podporządkowują się ostatecznie książęta śląscy.

1439 Śmierć Albrechta Habsburga.

1443 Biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki nabywa księstwo siewierskie od Wacława cieszyńskiego. Siewierz staje się dziedziczną posiadłością bisk