Łysienie to nie tylko problem natury estetycznej

Do niedawna łysienie uważane było za coś naturalnego, z czym trzeba się po prostu pogodzić. Obecnie medycyna dysponuje wieloma środkami farmaceutycznymi, dzięki którym można skutecznie walczyć z tym problemem. Nie wszyscy zdają sobie jednak z tego sprawę.

Dlaczego wypadają
Naukowcy odkryli, że łysienie typu męskiego (androgenowe), z którym problem mają też niektóre kobiety, jest cechą wrodzoną, uzależnioną od genetycznie uwarunkowanej nadwrażliwości mieszków włosowych okolic głowy na działanie związku chemicznego o nazwie dihydrotestosteron (w skrócie DHT). Łysiejące w ten sposób osoby mają podwyższony poziom tego związku w skórze głowy.

Dihydrotestosteron powstaje z głównego hormonu męskiego — testosteronu, który dociera do mieszka włosowego wraz z krążącą krwią. Jest przekształcany z testosteronu przez enzym o nazwie 5-alfa-reduktaza. Jeśli zablokuje się działanie tego enzymu, następuje spadek poziomu DHT w skórze głowy. Można w ten sposób zapobiec dalszemu wypadaniu włosów. Właśnie ten mechanizm jest wykorzystywany w leczeniu łysienia androgenowego. Jest ono jednak skuteczne jedynie u pacjentów dotniętym łysieniem w stopniu łagodnym.

Marzenie o bujnych włosach
Ładna, modna fryzura i zadbane włosy od wieków są traktowane jako ważny atrybut urody i atrakcyjności fizycznej. Zmieniając fryzurę zmieniamy również swój wizerunek, a ten wpływa na nasze zachowania, samoocenę i relacje z innymi ludźmi. Zadbany wygląd ułatwia nawiązywanie i podtrzymywanie kontaktów, a co za tym idzie — ułatwia i przyspiesza odnoszenie sukcesów zawodowych i osobistych. Atrakcyjny wygląd pomaga znaleźć partnera, zdobyć ciekawą pracę i akceptację otoczenia. Brak atrakcyjności fizycznej jest natomiast źródłem niezadowolenia, lęków i obaw.

Umięśnione, wysportowane ciało, ładny wygląd to promowany w mediach wizerunek atrakcyjnej kobiety i przystojnego mężczyzny. Niestety, wypadanie i utrata włosów zakłóca ten kanon. Co gorsza – psuje dobre samopoczucie i pogarsza jakość życia.

Włos włosowi nierówny
Na głowie każdego człowieka znajduje się ok. 100 tysięcy włosów. Wszystkie powstają w ten sam sposób, ale nie są identyczne. Włoski pokrywające ciało płodu w łonie matki mają postać bezbarwnego puszku, który zazwyczaj zanika przed przyjściem dziecka na świat. Pierwsze włosy pojawiające się po urodzeniu są przeważnie krótkie i delikatne, stąd nazywa się je owłosieniem meszkowym. Pokrywają z pozoru nieowłosione miejsca na ciele, np. czaszkę. Dłuższe, ciemniejsze i grubsze włosy rosną tylko na wybranych partiach ciała, np. na głowie. Noszą nazwę owłosienia ostatecznego.

W ciągu roku na głowie włosy osiągają średnio do 15 cm długości. Każdego dnia tracimy ich zwykle około 50-100. Życie ludzkiego włosa można porównać do koła, które raz jest wprawiane w ruch, a raz zatrzymywane. Każdy włos przechodzi cyklicznie 3 fazy: wzrostu, inwolucji i spoczynku. Faza wzrostu określana jest fachowo terminem anagen, faza spoczynku to telogen, a etap przejściowy między nimi nosi nazwę katagen.

Faza anagenu trwa od 2 do 8 lat – tyle przeciętnie rośnie zdrowy włos. Przyjmuje się, że ok. 90 proc. włosów porastających skórę głowy znajduje się w tej właśnie fazie. Po jej zakończeniu podstawa mieszka włosa kurczy się. Ten przejściowy etap (katagen) trwa od 2 do 4 tygodni. Następnie w trwającej od 2 do 4 miesięcy fazie „uśpienia” (telogen), mieszek odpoczywa. To włosy „telogenowe” wypadają i zostają na grzebieniu lub w wannie po umyciu głowy. Kiedy stary włos wypadnie, na jego miejscu zaczyna rosnąć nowy i cykl się powtarza.