Nie tylko Piastowie

W księstwie opawskim panowała boczna gałąź czeskiej dynastii Przemyślidów. Ziemie te zostały wcielone do Czech po najeździe księcia Brzetysława na Polskę i nie powróciły już (z wyjątkiem krótkiego epizodu) pod berło Piastów.

Odtąd Karniów, Opawa, Głubczyce, Prudnik, Kietrz, Bruntal, Hulczyn, Vrbno i Osoblaha podlegały Przemyślidom, a w latach 80. XIII wieku zostały włączone w skłąd księstwa opawskiego. Zostało ono utworzone dla Mikołaja I, syna króla Przemysława Ottokara II z damą dworu jego żony.

Nieślubne dziecko królewskie zostało zatwierdzone przez papieża jako legalne, jednak bez prawa do dziedziczenia tronu. Mikołaj I otrzymał więc księstwo opawskie i dał początek bocznej gałęzi dynastii, która trwała dłużej (do roku 1521) nawet niż główna, królewska linia Przemyślidów (wygasła w 1306 r.).
Przemyślidzi (a dokładnie Mikołaj II) uzyskali też księstwo raciborskie. Mikołaj II dostał je po śmierci swego szwagra Przemka raciborskiego z nadania króla Jana Luksemburskiego.
Inne księstwo, w którym nie panowali Piastowie (choć nie do końca, bo bywało, że jego władcy wywodzili się z piastowskiego rodu), to Nysa. W 1290 roku, na mocy testamentu księcia Henryka Probusa, biskupi wrocławscy uzyskali suwerenną władzę nad swymi dobrami w kasztelanii nysko-otmuchowskiej. Na początku XIV wieku biskup Henryk z Wierzbna ogłosił się księciem nyskim. Tytułem tym przez niemal 500 lat posługiwali się biskupi Wrocławia.
Terytorium zaś, podległym nieraz władzy Piastów, lecz sprawujących ją w charakterze czeskich lenników, była ziemia kłodzka. W ten sposób rządzili nią (najprawdopodobniej) Władysław Herman i Bolesław Krzywousty. Piastowskimi lennikami króla Czech z ziemi kłodzkiej byli również Henryk IV Probus, Henryk VI wrocławski i Bolko II ziębicki.