Tu żyli...

Alois Alzheimer (1864-1915)
Sławny lekarz-neurolog, badacz schorzeń na tle nerwowym (jedna z tych chorób zwana jest dziś jego imieniem). W latach 1912-15 sprawował funkcję dyrektora Kliniki Chorób Psychiatrycznych i Nerwowych we Wrocławiu.

Franz Xaver von Ballestrem
Czołowy polityk katolickiej partii Centrum, przeciwstawiającej się na forum Reichstagu (którego był przewodniczącym) polityce Kulturkampfu.

Norbert Bonczyk (1837-1893)
Proboszcz bytomskiej parafii katolickiej. Inicjator propolskiego ruchu alojzjańskiego. Poeta, autor poematów "Stary kościół miechowski" i "Góra Chełmska".

Heinrich Robert Göppert (1800-1884)
Wybitny uczony-botanik, badacz m.in. skamielin odnalezionych w śląskich kopalniach. Udowodnił hipotezę o organicznej genezie węgla kamiennego.

Maria Göppert-Mayer (1906-1963)
Urodzona w Katowicach laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie chemii. Była fizykiem jądrowym. Po emigracji d USA uczestniczyła tam w programie budowy bomby nuklearnej.

Fritz Haber (1868-1934)
Urodzony we Wrocławiu laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii (1918). Przed I wojną światową znany zwłaszcza z opracowania syntezy amoniaku i metod produkcji nawozów sztucznych. Natomiast w czasie wojny pracował nad bronią chemiczną i nadzorował zastosowanie gazów bojowych na froncie. Był też jednym z twórców "Cyklonu B".

Gerhard Hauptmann (1862-1946)
Syn hotelarza ze Szczawna-Zdroju, później mieszkaniec Szklarskiej Poręby i Jagniątkowa. Wybitny pisarz i dramaturg, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1912 r. Najbardziej zasłynął dramatem "Tkacze", zainspirowanym powstaniem tkaczy ślaskich.

Wojciech Korfanty (1873-1939)
Polityk i działacz narodowy. Urodzony w Siemianowicach Śl. Członek Ligi Narodowej od 1901 i poseł do Reichstagu od 1903. Polski komisarz plebiscytowy na Górnym Śląsku (1920) i dyktator trzeciego powstania śląskiego (1921). Poseł do polskiego i śląskiego Sejmu, wicepremier, a następnie jeden z przywódców opozycji antysanacyjnej.

Helmuth Carl Bernhard von Moltke (1800-1891)
Feldmarszałek, wybitny pruski oraz niemiecki dowódca wojskowy. Na stanowisku szefa pruskiego Sztabu Generalnego stał się głównym architektem zwycięstw pruskich nad Danią (1864) Austrią (1866) i Francją (1870-1871), które osiągnął m.in. dzięki nowatorskiemu zastosowaniu kolei do transportu wojsk. Zwyciężył armię Napoleona III w decydującej bitwie pod Sedanem (2 września 1870). W uznaniu dla tych zasług otrzymał majątek w Krzyżowej pod Świdnicą, gdzie zmarł.