Wcale nie taka jasna instrukcja

Kupiliśmy w sklepie licznik do roweru, wydając na niego 50 zł. Zadowoleni z zakupu zabieramy się do montowania go na kierownicy. Rozkładamy instrukcję, a tam ani słowa po polsku. Owszem, jest wyczerpująca instrukcja, jak zamontować licznik po chińsku, holendersku, angielsku, niemiecku, ale nie w naszym ojczystym języku.

Chociaż licznik wydaje się przedmiotem raczej łatwym do zainstalowania, to ma tylko dwa przyciski, a trzeba do niego m.in. wprowadzić średnicę koła, żeby dokładnie mierzył liczbę przejechanych przez nas kilometrów. Złorzecząc na producentów i sprzedawców, zaczynamy słowo po słowie tłumaczyć napisaną po angielsku instrukcję. W końcu po godzinie udaje nam się zamontować pechowy licznik.
W przypadku drobnego sprzętu elektronicznego sprawa braku instrukcji w języku polskim wydaje się niezbyt poważna, choć niewątpliwie przysparza nam niepotrzebnych nerwów i zżera czas. Co jednak zrobić, gdy w pudle z zestawem kina domowego czy odkurzaczem nie możemy znaleźć książeczki z instrukcją obsługi po polsku? Nie musimy się wcale męczyć z samodzielnym odszyfrowywaniem obcych słów. Sprzedawca felernego produktu musi nam udostępnić instrukcję obsługi napisaną po polsku. Zobowiązuje go do tego nie jedna, ale nawet dwie ustawy – Ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej i Ustawa o języku polskim.

Instrukcja obsługi towaru sprzedawanego w Polsce musi być napisana w języku polskim, ale nazwy własne towaru – np. płatki Nesquick czy woda mineralna Aqua Minerale, znaki towarowe, nazwy handlowe czy oznaczenia pochodzenia towarów mogą mieć brzmienie oryginalne. Według Ustawy o języku polskim, w naszym ojczystym języku powinno być podane m.in. nazewnictwo towarów, czyli np. płatki kukurydziane czy woda mineralna, informacje o właściwościach tych towarów czy warunki gwarancji oraz oczywiście instrukcja obsługi. Pozostawienie obcych treści na towarze lub jego opakowaniu jest możliwe pod warunkiem, że obok nich znajduje się polska wersja językowa.

Zgodnie z ustawą o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej, która zaczęła obowiązywać 1 stycznia 2003 r., osoby, które kupiły towar w celach związanych z działalnością gospodarczą bądź zawodową, straciły ochronę prawną. Został też zdefiniowany towar konsumpcyjny jako rzecz ruchoma nabywana przez osobę fizyczną w celu niezwiązanym z działalnością gospodarczą lub zawodową.

Gdzie się poskarżyć

Podstawa prawna:Podstawa prawna:

Ustawa z 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. nr 141, poz. 1176 z późn. zm.)
Ustawa z 7 października 1999 roku o języku polskim (Dz. U. nr 90, poz. 999 z późn. zm.) Kodeks cywilny.