Żarty z praw i definicji (część IX)

Zdarzają się uczeni, którzy formułując swoje mądre prawa i definicje, odwołują się do naszego humoru i liczą na chłoszczące ostrze śmiechu. Wywołam dziś dwa nazwiska:

Parkinson i Peter

Każdemu studentowi Akademii Humoru coś o nich wiedzieć wypada. Zarówno C. Northcote Parkinson, jak i Laurence Peter byli profesorami nie tylko z zacięciem, ale i talentem satyrycznym. Ich mądre i wesołe prace naukowe zdobyły sobie niezwykłą popularność w całym cywilizowanym świecie drugiej połowy XX wieku.

Podstawowe prawo Parkinsona

Liczebność każdej grupy roboczej ma tendencję wzrostową niezależnie od ilości pracy do wykonania.

Zasada Petera

W układach hierarchicznych każdy dąży do osiągnięcia swego szczebla niekompetencji.

Z księgi praw Murphy’ego
Sięgnąłem po Petera i Parkinsona, żeby powiedzieć, że znaleźli oni swoje miejsce w zbiorze praw Murphy’ego i że obok nich w księgach tych Arthur Bloch zebrał prawa wielu innych mądrych ludzi, którzy tworząc je, odwoływali się do naszego poczucia humoru. Cytuję z „Hierarchiologii”:

Uszczegółowienia zasady Petera

1 W układach hierarchicznych istnieje generalna tendencja do tego, aby na każdym stanowisku znalazł się pracownik niekompetentny.
2 Pracę wykonują ci, którzy jeszcze nie osiągnęli swojego szczebla niekompetencji.

Petera reguła twórczej niekompetencji

Sprawiaj wrażenie, że już osiągnąłeś swój szczebel niekompetencji.

Piąte prawo Parkinsona

Jeśli istnieje możliwość odwleczenia decyzji, to dobra biurokracja – państwowa bądź prywatna – na pewno ją znajdzie.