Zemsta zmutowanych wirusów

Osoby, które rozpoznają u siebie symptomy przeziębienia czy grypy powinny zaaplikować sobie syrop, aby powstrzymać kaszel, pić dużo gorących, słodkich, owocowych napojów, takich jak na przykład herbata z cytryną i miodem. W razie gorączki zażyć paracetamol, który pomoże jednocześnie na bóle mięśni i głowy. Chorzy z wysoką gorączką i osłabieniem powinni położyć się do łóżka. Izolacja spowoduje również, że wirus grypowy nie będzie się dalej rozprzestrzeniał.
W powrocie do zdrowia pomocne może być zażywanie aspiryny. Nie powinno się jednak jej podawać dzieciom, gdyż jej składniki mogą wywołać tzw. zespół Reya, poważne schorzenie neurologiczne.

Kilka lat temu cudownym jakoby lekiem na grypę miała być rimantodyna, masowo przepisywana przez lekarzy w USA. Redukuje ona symptomy grypy i okres gorączkowania jeśli zostanie podana w ciągu 48 godzin od wystąpienia pierwszych objawów choroby. Rimantodyna jest jednak skuteczna jedynie w przypadku zarażenia się grypą typu A. Nie działa na infekcję typu B. W dodatku rimantodina ma działanie uboczne. To pochodna innego leku – amantadyny, który jest stosowany do powstrzymywania postępów choroby Parkinsona. Może powodować bezsenność (insomnia) i zawroty głowy. W Europie rimantodyna jest z tego powodu raczej rzadko przepisywana przez lekarzy.
W żadnym przypadku nie powinno się lekceważyć grypy, jeśli nie pomogą domowe sposoby jej leczenia. Najczęstszym powikłaniem jest bowiem pneumokokowe zapalenie płuc, które może prowadzić do jeszcze poważniejszych chorób. Tylko w Wielkiej Brytanii co roku 50 tysięcy przypadków zachorowań na zapalenie płuc jest spowodowanych wirusem grypy.
Pneumokoki, bakterie bezpośrednio wywołujące zapalenie płuc, ma w układzie oddechowym prawie każdy człowiek. Jest jednak przed nimi uodporniony. Grypa osłabia organizm i tym samym pozwala bakteriom na atak. Przeciwko zakażeniu pneumokokami można się zaszczepić. Taka szczepionka uodporni nas na całe życie.

Grypa jest chorobą układu oddechowego. Jednak niektóre ze zmutowanych wirusów, korzystając z mechanizmów molekularnych, potrafią dostać się do wnętrza komórek ciała i mogą potencjalnie spowodować nieodwracalne zniszczenia wewnątrz organizmu człowieka. Świat przetrwał już kilka wielkich epidemii grypowych, które rozprzestrzeniały się bardzo szybko i okazały się śmiertelne dla wielu zarażonych wirusem chorych. Największą epidemią grypy w XX wieku była tzw. „hiszpanka”, w roku 1918, która uśmierciła 40 milionów osób, więcej niż było ofiar pierwszej wojny światowej.